بعد از فروکش کردن اعتراضات بنزینی اخیر و وصل شدن اینترنت، دوتا بیانیه از جانب هنرمندان منتشر شد. یکی از طرف انجمن صنفی داستان نویسان تهران (یا یه همچین چیزی)، که توی بیانیه به قطعی اینترنت و اینکه این مسئله باعث کسادی کار کتابفروشی توی هفته کتاب شده، اعتراض کرده بودند. اینکه کتابفروشی گردی و عیش و نوش حضرات مختل شده. سطح مطرح کردن دغدغه خود گویاست که با چه جور داستان نویسانی مواجه هستیم. این بیانیه در همون روزهای اول ماجرا منتشر شد.
بیانیه دوم هم مال سینماگرها بود. که فکر کنم ده آذر منتشر شد. خیلی دیر و بی خاصیت. بیشتر یک سوگنامه ی مبهم بود که می خواست در نهایت نایس بودن، حرفی هم زده باشد. در واقع می خواستند با دادن این بیانیه خودشان را از گلایه ی مردم رها بکنند.
طبیعتا هر چقدر بیشتر به قدرت نزدیک باشی و سرت تو آخور قدرت باشه و در مواردی از شرایط موجود» نفع ببری، به همان میزان سکوت پیشه می کنی تا مبادا از نون خوردن بیافتی. نهایتش این هست که وقتی آبها از آسیاب افتاد و بیانیه دادن هزینه ای نداشت، می آیی و خشم دروغینت رو فریاد می زنی، اونهم نه به سمت قدرت» که خطاب به جماعت. که یعنی: ببینید ما در کنار شما هستیم و ما از شماییم.
در حالی که جز یک عده هنرمند دست آموز جیره خور چیز دیگه ای نیستند.
درباره این سایت